Jan Renkema

30 december 2022

• Wat een troep op jouw bureau! Waar ben je mee bezig?
• Ik probeer op te ruimen.
• Geef al die schriften en notitieboekjes maar aan mij. Dan kan het straks in de grote papierbak.
• Maar dit zijn mijn dagboeken en mijn mooiezinnenschriften!
• Dan heb je aardig wat genoteerd. Hoeveel pagina’s zijn dat wel niet?
• In mijn studententijd ben ik begonnen met een dagboek, nou ja soms een weekboek, en af en toe een maand niet.
• Hoeveel pagina’s, schat je?
• Ik heb ze genummerd, alleen de voorkant. Ik zit nu op pagina 1923.
• En je had het over mooiezinnenschriften.
• Dat is van de afgelopen dertig jaar. Als ik een mooie zin tegenkwam in een roman of een ander boek, dan was ik altijd bang die te vergeten. Ja, dat zijn ook heel wat boekjes. Ik heb de pagina’s niet doorgenummerd, maar dat zijn er toch gauw zo’n 400.
• En waar gaat het dan allemaal over in die dagboeken en schriftjes?
• Alles wat ik op een of andere manier belangrijk vond om te noteren: Iemand die mij aanspreekt in de bus, een gesprek met een studente, een vreemd woord dat ik tegenkom. Maar het gaat ook over de vraag wie de ‘ik’ is die schrijft, of wat er in mij opkomt als ik een kaarsje aansteek in de kerk, of als ik me voorstel dat ik echt in gesprek ga met een romanpersonage of iemand die al overleden is. Maar ook heel vreemde ervaringen en gesprekken met mensen die vragen wat ik heb overgehouden aan het lezen van al die boeken.
• Wat moet er gebeuren met al jouw notities als jij er niet meer bent?
• Ik weet het niet. Ritueel verbranden? Ik ben ook bang om zo te verdwijnen. Misschien alles in een doos voor de kleinkinderen over 25 jaar?
• Je kunt het ook anders doen. Lees alles nog eens rustig door. Glimlach dan om al die zo persoonlijke pagina’s of opmerkelijke zinnen. En streep aan wat je nu nog lezenswaardig vindt voor anderen.
• En dan?
• Je zult veel moeten wegdoen, alles wat particulier of te privé is, of mooie zinnen die je nu niet meer mooi vindt. Dat was dan alleen voor jezelf. Geef dat maar aan mij.
• En de rest?
• Nou, maak daar een leesbaar geheel van.
• Dus ik moet een onderscheid maken tussen wat ik weggooi en wat ik de moeite waard vind om te bewaren.
• Ja, je moet een onderscheid maken tussen ‘wat van jou blijft’ en ‘wat van jou blijft’.
• Wat van mij blijft? Waartoe? Voor wie?
• Gaat het daarom? Ik zou zeggen: Verzamel wat je het bewaren waard vindt, stop alles in een plastic tas, en ga een lange wandeling maken. Als je dan ergens in een bos een mooie boom ziet, hang daar de tas aan een tak. Misschien zal jaren later een wandelaar langs die boom komen en de tas meenemen. Als de woorden dan nog leesbaar zijn, dan komt de tekst wel ergens terecht.

(enkele maanden later)

• En, hoever ben je met je plastic tas?
• Ik ben inmiddels aardig gevorderd. Maar een tas aan een boom? Nee, ik hang mijn ‘tas’ liever in de cloud, onder de foto op mijn site, achter een knop Ontmoetingen.
• Wil je dan dat iedereen het kan lezen?
• Nee, dat ook weer niet. Ik geef als kennismaking deze eerste aflevering over een ‘ontmoeting’ met een prullenmand. En als iemand meer wil lezen, kan die dat laten weten via mail@janrenkema.nl. Dan stuur ik een inlogcode voor de volgende afleveringen. Ik hoop elke week een volgende Ontmoeting te plaatsen. We zien wel hoe lang dit doorgaat.
• Dus je wilt geen gewoon blog met ‘open access’. Waarom zo’n drempel?
• Nee, het is geen drempel, het is een toegangspoort.
• Dus, zeg maar, een digitale ontmoeting via tekst.
• Ja, zoiets. Het is een persoonlijk ‘blog-met-inlog’.